Leo Post 5

Mer­ha­ba,

Mel­du­ję się z nowym blogiem. 

Naj­pierw odpo­wiem na pyta­nia z Postu 4. Jak sły­sza­łem, nie były takie łatwe …

Pyta­nie 1: Jak duża była ta sta­ro­żyt­na szko­ła spor­tu i gla­dia­to­rów (zdję­cia Post 4)?

a) ok. 6 x więk­sza niż nasza hala spor­to­wa w Han­gels­ber­gu (Google: Müggelspreehalle)

b) ok. 14 x większa 

c) ok. 30 x większa

Pyta­nie 2: Co trzy­mam w rękach i do cze­go słu­ży­ło? (Zdję­cia Post 4)

Na zdję­ciu widać gli­nia­ną rurę. Były one uży­wa­ne jako rury wodno-kanalizacyjne.

Pyta­nie 3: Jakie drze­wo widzisz na zdję­ciu (zwróć uwa­gę na liście i myśl o przeziębieniu)?

To bar­dzo sta­re drze­wo eukaliptusowe.

Pyta­nie 4: Ile kilo­me­trów dzie­li Cypr od Cap Anamur?

Odle­głość mię­dzy Cyprem a Cap Ana­mur wyno­si oko­ło 70 km

Pyta­nie 5: Jaki znak widzisz na tym kamieniu?

Na kamie­niu moż­na zoba­czyć znak radioaktywności.

Pyta­nie 6: Co to miej­sce (pomnik), ma wspól­ne­go z wiel­kim nie­miec­kim cesarzem?

Ten pomnik upa­mięt­nia cesa­rza Bar­ba­ros­sę, któ­ry uto­nął w pobli­żu, w rze­ce Göksu.

Pyta­nie 7: Czy są to sło­je drze­wa czy stalaktytu?

Sło­je, któ­re widzisz na zdję­ciu, to sło­je nacie­ko­we stalaktytu.

Dzię­ku­ję za wasze odpowiedzi!

Jeste­śmy tuż obok góry Nem­rut, jed­ne­go z naj­słyn­niej­szych sta­ro­żyt­nych gro­bów kur­han w Turcji.

W cią­gu ostat­nich 2 mie­się­cy wyda­rzy­ło się cał­kiem dużo. Naj­pierw zwie­dzi­li­śmy pro­win­cję Hatay. W Anta­kyi zatrzy­ma­li­śmy się w hote­lu. Bar­dzo mi się to podo­ba­ło, bo po 8 mie­sią­cach znów mia­łem praw­dzi­we łóż­ko. Anta­kya ma słyn­ne Muzeum Mozaik i ogrom­ny bazar, któ­ry odwie­dzi­li­śmy. Ponad­to miesz­ka tam wie­le osób z róż­nych kul­tur i reli­gii, i jest tam pierw­szy kościół chrze­ści­jań­ski (wyku­ty w skale).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Pyta­nie 1: Poni­żej widzisz męż­czy­znę tka­ją­ce­go dywan. Czy jest on prawdziwy?

• 

Pyta­nie 2: W Anta­kyi po raz pierw­szy spró­bo­wa­łem Küne­fe. Co to jest?

• 

Pro­win­cja Hatay jest jed­ną z naj­go­ręt­szych w Tur­cji i znaj­du­je się bli­sko gra­ni­cy z Syrią. Dla nas jed­nak pogo­da w lutym była przy­jem­na, a mimo pobli­skiej gra­ni­cy czu­li­śmy się bezpiecznie.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Po Hatay poje­cha­li­śmy do Ada­ny. Oprócz wie­lu pięk­nych rze­czy, takich jak świet­na wyciecz­ka łodzią lub wie­le faj­nych zabyt­ko­wych samo­cho­dów, doświad­czy­łem rów­nież bar­dzo smut­nych rzeczy.

Widzia­łem, jak bied­ny mło­dy czło­wiek cho­wa się w krza­kach bojąc się o swo­je poży­wie­nie (sta­ry, suchy chleb). Jed­nak naj­bar­dziej było mi żal star­szej kobie­ty z dwój­ką nie­mow­la­ków, któ­ra grze­ba­ła w koszu na śmie­ci w poszu­ki­wa­niu resz­tek jedze­nia. Dali­śmy jej tro­chę pie­nię­dzy, ale ten obraz wciąż pozo­sta­je w naszej pamięci.

Pyta­nie 3: Zoba­czy­li­śmy tego pięk­ne­go łabę­dzia, z cze­go jest zrobiony?

• 

Z Ada­ny poje­cha­li­śmy dalej w góry Tau­rus. Chcie­li­śmy prze­je­chać kawa­łek wzdłuż linii Kolei Bag­dadz­kiej, któ­rą nie­miec­cy inży­nie­ro­wie zapla­no­wa­li i zbu­do­wa­li 100 lat temu. Odci­nek tej kolei w górach Tau­rus skła­da się z wie­lu mostów, ale tak­że wie­lu tune­li. Jeden z mostów poja­wił się nawet w fil­mie James Bond 007 (Sky­fall). Spę­dzi­li­śmy noc przy tym moście, obej­rze­li­śmy film Sky­fall i usły­sze­li­śmy kil­ka prze­jeż­dża­ją­cych pocią­gów. Zro­bi­li­śmy sobie kil­ka wędró­wek po górach, w tym wspa­nia­łą 13-kilo­me­tro­wą wędrów­kę w kanio­nie wzdłuż linii kole­jo­wej. Tra­sa nie była do koń­ca bez­piecz­na, gdyż widzie­li­śmy wie­le osu­wisk i lawin kamien­nych. Naj­bar­dziej podo­ba­ło mi się to, że weszli­śmy do tune­lu kole­jo­we­go i było tam bar­dzo ciemno.

• 

• 

• 

• 

• 

W górach nie­spo­dzie­wa­nie napo­tka­li­śmy na śnieg (na wyso­ko­ści 2135m). Anto­nia i ja zbu­do­wa­li­śmy zjeż­dżal­nię i zjeż­dża­li­śmy na pla­sti­ko­wych wor­kach. Oczy­wi­ście była też wal­ka na śnieżki.

• 

W dro­dze do Konyi prze­je­cha­li­śmy przez Kara­man. W dziel­ni­cy baza­ro­wej przy­wi­tał nas po nie­miec­ku sta­ry dzia­dek. Zapro­sił nas na her­ba­tę do swo­je­go warsz­ta­tu sto­lar­skie­go i opo­wie­dział o swo­im życiu w Niem­czech. Halit był 50 lat temu w Stut­t­gar­cie i Bre­mie i pra­co­wał tam jako sto­larz. Teraz ma 86 lat i potra­fi nadal mówić tro­chę po nie­miec­ku — zadziwiające!

• 

W Konyi musie­li­śmy oddać Fre­da do warsz­ta­tu w celu zamon­to­wa­nia zawie­sze­nia pneu­ma­tycz­ne­go. W tym cza­sie nie mogli­śmy spać w aucie, więc spę­dzi­li­śmy tydzień w hote­lu i było super! Był tam luk­su­so­wy bufet śnia­da­nio­wy (każ­de­go ran­ka) i codzien­nie jadłem fryt­ki z kur­cza­kiem (bar­dzo zdro­we). Jeź­dzi­łem też z tatą od cza­su do cza­su do warsz­ta­tu, żeby zoba­czyć, co się dzie­je z Fredem.

• 

Odwie­dzi­li­śmy tu też naszych wyjąt­ko­wych przy­ja­ciół (rodzi­nę Fah­ri i rodzi­nę Osma­na), gril­lo­wa­li­śmy wspól­nie i jedli­śmy dużo Etliek­mek (któ­re­go nigdy nie mam dosyć). Poza tym poszli­śmy do zoo i ponow­nie zwie­dzi­li­śmy Scien­ce Center.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Po napra­wie Fre­da wró­ci­li­śmy na wschód (Tur­cji). W mie­ście Nig­de odwie­dzi­li­śmy Muzeum Arche­olo­gicz­ne z czte­re­ma mumia­mi dzie­ci i jed­ną mumią kobie­ty. Mumie były tro­chę strasz­ne… W Nig­de są też bar­dzo faj­ne graf­fi­ti uliczne.

• 

• 

Wresz­cie! Zna­leź­li­śmy ośro­dek nar­ciar­ski! Wybra­li­śmy się na nar­ty na uśpio­ny wul­kan Erciy­es Dagi (3917m npm) i było świet­nie. Ośro­dek ma przy­naj­mniej 32 tra­sy nar­ciar­skie! Juhu! Jeź­dzi­łem przez dwa dni a moja 5‑letnia sio­stra zacze­ła tro­chę jeź­dzić bez pomocy!

• 

• 

Naj­więk­sze mia­sto w pobli­żu Erciy­es Dagi to Kay­se­ri. Znaj­du­je się tam wie­le eks­cy­tu­ją­cych muze­ów, mię­dzy inny­mi Muzeum Ata­tur­ka w sta­rym konaku.

Pyta­nie 4: Kim był Ata­turk i jakie jest jego praw­dzi­we imię?

Pyta­nie 5: Co to jest osmań­ski konak?

Następ­nie zwie­dzi­li­śmy Muzeum Etno­gra­ficz­ne, Muzeum Sel­dżu­ków w sta­rej medre­sie oraz Muzeum Archeologiczne.

Pyta­nie 6: Kim byli Sel­dżu­cy i czym była medresa?

Naj­bar­dziej zaim­po­no­wa­ła mi szko­ła / muzeum woj­sko­we, w któ­rym znaj­do­wa­ło się wie­le eks­pe­ry­men­tal­nych urzą­dzeń do lek­cji che­mii, geo­gra­fii i fizy­ki. Szko­ła (Liceum) była otwar­ta dla bied­nych i boga­tych, 100 lat temu była jed­ną z naj­lep­szych szkół w Tur­cji, a ucznio­wie cza­sa­mi byli lepiej wykształ­ce­ni niż ci na uni­wer­sy­te­cie. Naj­star­sza kla­sa dobro­wol­nie zgło­si­ła się do wal­ki w I woj­nie świa­to­wej i nigdy nie wróciła.

W Kay­se­ri był też ogrom­ny bazar i dzie­dzi­niec arty­stów, któ­re odwie­dzi­li­śmy. Pod­glą­da­li­śmy arty­stę jak malo­wał obra­zy tech­ni­ką ole­ju i wody (cze­go wcze­śniej nigdy nie widzia­łem). Na jed­nym obra­zie pozwo­lo­no nam też malo­wać, a na koniec otrzy­ma­li­śmy go w prezencie.

• 

• 

• 

• 

• 

Wiel­ka­noc świę­to­wa­li­śmy w górach, w pobli­żu pięk­ne­go wąwo­zu Sugul Vadi­si. Malo­wa­li­śmy jaj­ka, ude­ko­ro­wa­li­śmy nasze­go Fre­da i goto­wa­li­śmy pysz­ne rze­czy takie jak barszcz, pasz­te­ci­ki i cia­sto cze­ko­la­do­we. „Zają­czek” zna­lazł nas rów­nież w Tur­cji (cho­ciaż Wiel­ka­noc nie jest tu obcho­dzo­na). Wie­czo­rem obej­rze­li­śmy film „Modern Times” Char­lie­go Cha­pli­na z 1936 roku (bar­dzo polecam).

Kon­ty­nu­owa­li­śmy podróż przez Mala­tyę do wyko­pa­lisk w Arslan­te­pe. W Arslan­te­pe został zna­le­zio­ny naj­star­szy miecz świa­ta (ok. 5000 lat). Wyko­pa­li­ska trwa­ją tam od 60 lat i nadal nie wszyst­ko zosta­ło odkry­te (choć wzgó­rze nie jest zbyt duże).

Pyta­nie 7: Co ma Arslan wspól­ne­go ze mną?

• 

• 

• 

• 

• 

Mija­jąc 2000 let­ni rzym­ski most, poje­cha­li­śmy do dwóch zam­ków Yeni Kale i Eski Kale. Oba zam­ki sto­ją na dwóch kli­fach i były kie­dyś połą­czo­ne. Połą­cze­nie zosta­ło prze­rwa­ne przez trzę­sie­nie zie­mi lub osuwisko. 

Uwa­ża się, że jeden z zam­ków jest gro­bem sta­re­go kró­la Kom­ma­ge­ne. Impe­rium Kom­ma­ge­ne ist­nia­ło zale­d­wie przez 200 lat, ale wciąż może­my podzi­wiać rze­czy, któ­re stwo­rzy­li. Do nich zali­cza się jed­ną z naj­więk­szych atrak­cji Tur­cji — Nem­rut Dagi.

Nem­rut Dagi (2100 m npm) to monu­men­tal­ny kopiec gro­bo­wy (kur­han) kró­la Kom­ma­ge­ny Antio­cha I, któ­ry od 1987 roku znaj­du­je się na Liście Świa­to­we­go Dzie­dzic­twa UNESCO. Gigan­tycz­ne rzeź­by zosta­ły odkry­te na górze (przez przy­pa­dek) przez nie­miec­kie­go inży­nie­ra pla­nu­ją­ce­go tra­sę Kolei Bag­dadz­kiej. Rzeź­by mają ok. 9 m wyso­ko­ści i przed­sta­wia­ją bogów (Zeu­sa, Apol­lo­na, ​​Hera­kle­sa i bogi­nię Kom­ma­ge­ne), orła, lwa i kró­la Antio­cha. Nie­miec­ki arche­olog Frie­drich Karl Dör­ner badał i doku­men­to­wał górę Nem­rut przez ponad 50 lat (na małej wysta­wie mogli­śmy zoba­czyć jego narzę­dzia i przed­mio­ty codzien­ne­go użytku).

Pyta­nie 8: F.K. Dör­ner uży­wał to codzien­nie. Co jest na zdjęciu?

• 

Podzi­wia­li­śmy Nem­rut Dagi (Tron Bogów) w peł­nej mgle i nie­wiel­kim gradzie.

Nie mogę sobie wyobra­zić, żeby ludzie wyrzeź­bi­li coś takie­go w kamie­niu ponad 2000 lat temu. 

• 

• 

Na koniec pod wzgó­rzem Nem­rut spo­tka­li­śmy dwie rodzi­ny z kam­pe­ra­mi, jed­ną z Kana­dy, a dru­gą z Wiel­kiej Bry­ta­nii. Wszy­scy mie­li­śmy kam­pe­ry Mer­ce­des Benz ale z 3 róż­nych poko­leń! Na poże­gna­nie zro­bi­li­śmy zdję­cie dziad­ka Mer­ce­de­sa (nasz Fred), ojca (Anglia) i syna (Kana­da).

Güle Güle,

Do następ­ne­go razu.

Leo

• 

• 

•