1. Początek

Naresz­cie… wystar­to­wa­li­śmy! I jeśli wszyst­ko się uda, to będzie­my w dro­dze przez 2 lata. Obec­nie jeste­śmy na małym kem­pin­gu nad jezio­rem Batak w Górach Rodo­py w Buł­ga­rii. Wła­ści­ciel Chris z żoną i cór­ką też wędru­ją po świe­cie (gdy sezon się koń­czy), stąd ten kem­ping to miej­sce „prze­rzu­tu” dla glob­tro­te­rów w dro­dze na Dale­ki Wschód i z powrotem.

Za nami pozo­sta­ły nie tyl­ko pierw­sze set­ki kilo­me­trów prze­je­cha­nych przez Pol­skę, Sło­wa­cję, Węgry, Ser­bię i czę­ścio­wo Buł­ga­rię, ale też 2 lata inten­syw­nych przy­go­to­wań – zakoń­cze­nie umów o pra­cę, poda­nia o zwol­nie­nie Leo z obo­wiąz­ku szkol­ne­go w Niem­czech, przy­go­to­wa­nie i prze­ka­za­nie domu pod opie­kę naszej przy­ja­ciół­ce, koma­so­wa­nie infor­ma­cji o pla­no­wa­nej tra­sie, szcze­pie­nia, oraz two­rze­nie list rze­czy do spa­ko­wa­nia (wraz z obszer­ną aptecz­ką podróż­ną). Rów­no­cze­śnie trwa­ła inten­syw­na pra­ca nad budo­wą FREDA – nasze­go domu na kółkach. 

Wyru­szy­li­śmy – po wie­lu poże­gna­niach i gdy FRED był goto­wy. Pierw­sze 2 tygo­dnie spę­dzi­li­śmy u naszej pol­skiej rodzi­ny, gdzie był czas na odpo­czy­nek i poza­my­ka­nie ostat­nich spraw. Potem włą­czy­li­śmy sil­nik i napraw­dę WYSTARTOWALIŚMY – kie­ru­nek połu­dnie – Sze­ged – tam, gdzie zakoń­czy­li­śmy naszą pół­rocz­ną kau­ka­ską przy­go­dę w 2016 roku. Leo dobrze pamię­tał tam­tej­szy park wod­ny i naresz­cie był wystar­cza­ją­co duży, by zje­chać naj­dłuż­szą zjeż­dżal­nią Euro­py! Na połu­dnie od Bel­gra­du pozna­li­śmy rodzi­nę z Izra­ela, podró­żu­ją­cą od pół roku kam­pe­rem po Bał­ka­nach. W Ovcar Ban­ja zdo­by­li­śmy (po 10km) nasz pierw­szy szczyt Kablar (885m npm) po czym dali­śmy odpo­cząć zmę­czo­nym mię­śniom w pobli­skich źró­dłach ter­mal­nych. Ser­bia zachwy­ci­ła nas swo­imi kra­jo­bra­za­mi i chęt­nie wró­ci­my tu kie­dyś na dłużej.

Będąc w dro­dze zadzi­wia nas, jak czę­sto spo­ty­ka się ludzi o podob­nych poglą­dach i nada­ją­cych na tych samych falach. Tu w Batak pozna­li­śmy pol­ską parę Anię i Andrze­ja, któ­rzy po 15 latach cięż­kiej pra­cy w Anglii posta­no­wi­li wysiąść z pędzą­ce­go pocią­gu codzien­no­ści. Szyb­ko się zaprzy­jaź­ni­li­śmy i spę­dzi­li­śmy razem wspa­nia­ły czas!

Teraz musi­my zna­leźć nasz podróż­ny rytm, przy­wzy­cza­ić się do bycia razem na 10m² i podo­cie­rać się 😉 a następ­nie dotrzeć do Tur­cji – nasze­go pierw­sze­go celu, gdzie chce­my zatrzy­mać się na dłu­żej. Z tych pierw­szych tygo­dni pozo­sta­ną nam w pamię­ci mili i pomoc­ni cel­ni­cy (być może ze wzglę­du na ujmu­ją­cy czar Tosi), bez­kre­sne pola bał­kań­skich sło­necz­ni­ków, i uczu­cie szczę­ścia, że jeste­śmy w dro­dze – któ­re jesz­cze nie do koń­ca do nas dotarło…