Leo Post 4

Cześć

to zno­wu ja po dłu­giej przerwie! 

Jak zwy­kle naj­pierw odpo­wia­dam na pytania:

Pyta­nie 1: Jak dzie­li się wul­ka­ny ze wzglę­du na ich stan i czy w Tur­cji nadal wystę­pu­ją nie­bez­piecz­ne wul­ka­ny?

Wul­ka­ny moż­na podzie­lić ze wzglę­du na ich kształt zewnętrz­ny, zaopa­trze­nie w mag­mę, miej­sce wystę­po­wa­nia, cha­rak­ter dzia­łal­no­ści oraz stan aktyw­no­ści. Wul­ka­ny ze wzglę­du na ich stan dzie­lą  się na: aktyw­ne (aktyw­ny wul­ka­nizm), nie­ak­tyw­ne lub uśpio­ne (moż­li­wa ponow­na aktyw­ność) i wyga­słe wul­ka­ny (brak moż­li­wo­ści dal­szej aktyw­no­ści ze wzglę­du na brak dostaw mag­my) (źró­dło: Wiki). 

W Tur­cji nie ma aktyw­nych wul­ka­nów, ale jest kil­ka nieaktywnych.

Pyta­nie 2: W Kay­ma­kli było wie­le dużych okrą­głych kamie­ni (zdję­cie). Do cze­go służyły:

a) jako tłocz­nia do ole­ju / wina
b) jako kamień młyń­ski
c) jako barie­ra na wypa­dek napaści.

Pyta­nie 3: Do cze­go słu­żą otwo­ry w zamu­ro­wa­nych pomiesz­cze­niach miast skalnych?

Jaski­nie z otwo­ra­mi były pomiesz­cze­nia­mi dla gołę­bi. Od wie­ków odcho­dy gołę­bi były pożą­da­nym i nie­dro­gim nawo­zem na polach rolników.

Pyta­nie 4: Ważę 34 kilo­gra­my na Zie­mi, ile ważę na Księ­ży­cu, Słoń­cu i Jowiszu?

To, co poka­zu­je nam waga, odno­si się tyl­ko do Zie­mi! Na Księ­ży­cu lub na innych pla­ne­tach mamy inną wagę, ponie­waż te cia­ła nie­bie­skie przy­cią­ga­ją bar­dziej lub mniej (gra­wi­ta­cja) niż Zie­mia. W zależ­no­ści od wiel­ko­ści i masy pla­net sto­su­nek gra­wi­ta­cji jest róż­ny i ma róż­ny wpływ na masę.

Ważę oko­ło 5,6 kg na Księ­ży­cu, oko­ło 949,6 kg na Słoń­cu i oko­ło 86 kg na Jowiszu.

Pyta­nie 5: Jak mie­rzy się trzę­sie­nia zie­mi i kie­dy są nie­bez­piecz­ne?

Trzę­sie­nia zie­mi są mie­rzo­ne za pomo­cą sej­smo­gra­fu. Mie­rzo­na jest magni­tu­da (siła trzę­sień zie­mi) w tak zwa­nej ska­li Rich­te­ra, według jego wyna­laz­cy Char­le­sa Rich­te­ra. Od siły ska­li 5 trzę­sie­nie może być nie­bez­piecz­ne… (źró­dło Wiki).

Pyta­nie 6: Któ­re czę­ści cia­ła mają naj­wię­cej komó­rek nerwowych?

Więk­szość komó­rek ner­wo­wych znaj­du­je się na: dło­niach, twa­rzy i stopach.

Pyta­nie 7: Co to jest kako­fo­nia?

Kako­fo­nia to dzi­ka mie­szan­ka róż­nych melo­dii, któ­ra na koń­cu brzmi bar­dzo dziw­nie (dys­har­mo­nia).

Pyta­nie 8: Jak nazy­wa się zna­ny turec­ki szlak tury­stycz­ny któ­rym kawa­łek szli­śmy?

Szlak nosi nazwę „Szlak Likijski ”.

Pyta­nie 9: Z jakie­go zwie­rzę­cia pocho­dzi ta igła?

To igła jeżozwierza.

Wła­śnie sie­dzę sobie w małym mia­stecz­ku rybac­kim „Yumur­ta­lik”, co ozna­cza po pol­sku „kie­li­szek na jaj­ko”. Znaj­du­je się na naj­bar­dziej wysu­nię­tym na wschód krań­cu Morza Śród­ziem­ne­go i przy dobrej pogo­dzie moż­na zoba­czyć kawa­łek Syrii.

W Tur­cji jeste­śmy już pół roku. Po pierw­szym pro­jek­cie Wor­ka­way w Zey­ti­na­dzie (Leo Post 3) wzię­li­śmy udział w 2 innych pro­jek­tach Wor­ka­way. Pierw­szym po Zey­ti­na­dzie był Olym­pos, gdzie pozna­łem Etha­na, koszy­ka­rza z Kana­dy. Z nim zbu­do­wa­łem drew­nia­ny płot i gra­łem w faj­ne gry kar­cia­ne (i oczy­wi­ście gada­łem po angiel­sku). Ponad­to Olym­pos jest zna­ne jako “wio­ska dom­ków na drze­wach” i antycz­ne mia­sto. Dru­gie miej­sce Wor­ka­way było w pobli­żu Bodrum, w Gümüslük. Tam pozna­li­śmy: Jusu­fa, Idil i Deni­za (Tur­cja), John Joe (Irlan­dia) i Theę (Nowa Zelan­dia) oraz Po — słod­kie­go gol­den retri­ve­ra (kocha­ją­ce­go man­da­ryn­ki). Dużo tam maj­ster­ko­wa­łem, a ponie­waż był już adwent, upie­kli­śmy razem cia­stecz­ka. Ogól­nie uwa­żam, że doświad­cze­nie Wor­ka­way jest bar­dzo faj­ne, ponie­waż pozna­jesz wie­le róż­nych ludzi i kultur.

• 

• 

• 

Będąc jesz­cze w zachod­niej Tur­cji, odwie­dzi­li­śmy kil­ka cie­ka­wych miejsc. Byli­śmy m.in. w sta­ro­żyt­nych mia­stach Xan­tos (UNESCO), Iasoss i Stra­to­ni­kea. Stra­to­ni­kea podo­ba­ła mi się naj­bar­dziej, ponie­waż znaj­do­wa­ły się tam pozo­sta­ło­ści po naj­więk­szej sta­ro­żyt­nej szko­le spor­to­wej i gladiatorskiej.

• 

• 

• 

Pyta­nie 1: Jak duża była ta sta­ro­żyt­na szko­ła spor­tu i gla­dia­to­rów (przy­gląd­nij­cie się zdję­ciom powyżej)?

a) ok. 6 x więk­sza niż nasza hala spor­to­wa w Han­gels­ber­gu (Google: Müggelspreehalle)

b) ok. 14 x większa 

c) ok. 30 x większa

Pyta­nie 2: Co trzy­mam w rękach i do cze­go słu­ży­ło? (Zdję­cia poniżej)

• 

• 

Oprócz miast antycz­nych zoba­czy­li­śmy nowo­cze­sne mia­sta, takie jak Bodrum, z luk­su­so­wy­mi jach­ta­mi (zdję­cie jach­tu 007) i muzeum miej­skim z mode­la­mi łodzi. Tutaj też pozna­łem nowy gatu­nek drzewa.

Pyta­nie 3: Jakie drze­wo widzisz na zdję­ciu (zwróć uwa­gę na liście i myśl o przeziębieniu)?

• 

• 

• 

• 

Następ­nie zwie­dzi­li­śmy mia­sto Bur­dur z muzeum arche­olo­gicz­nym i wspa­nia­ły­mi rzeź­ba­mi (m.in. ogrom­ne nogi).

• 

• 

Potem odwie­dzi­li­śmy w Zey­tin­li przy­ja­ciół ze szla­ku likij­skie­go i codzien­nie mogli­śmy obser­wo­wać ryba­ków przy pra­cy. Tam też wybra­li­śmy się w desz­czu na wędrów­kę po pół­wy­spie i zoba­czy­li­śmy mnó­stwo śmie­ci przy­nie­sio­nych przez morze.

Boże Naro­dze­nie i Syl­we­stra spę­dzi­li­śmy ponow­nie w Zey­ti­na­dzie i świę­to­wa­li­śmy z wie­lo­ma przy­ja­ciół­mi. Była eko­lo­gicz­na cho­in­ka z fil­cu i pysz­ne mię­dzy­na­ro­do­we jedze­nie. Zbu­do­wa­łem też „bam­bu­so­wy filtr do wody” (instruk­cja na zdję­ciach) i rąba­łem drew­no sie­kie­rą o dłu­go­ści 1,10m.

Rok 2021 powi­ta­li­śmy zim­ny­mi ogniami.

Pierw­sze­go dnia roku poszli­śmy na pięk­ną pla­żę. To coś w rodza­ju „pla­ży z base­nem”, więc było napraw­dę faj­nie. Po dro­dze prze­szli­śmy przez plan­ta­cje bana­nów i jedli­śmy tak wiel­kie poma­rań­cze, jak gło­wa mojej siostry!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Po poże­gna­niu ze Zey­ti­na­dą ponow­nie poje­cha­li­śmy na zachód (Olym­pos). W pobli­żu Kum­lu­ca, na pla­ży, spo­tka­li­śmy 10 innych mię­dzy­na­ro­do­wych kam­pe­rów, któ­re podob­nie jak my w Tur­cji cze­ka­ją na ponow­ne otwar­cie gra­nic na wschód. Odra­bia­łem lek­cje z dzieć­mi z Pol­ski i Holan­dii na pla­ży, i widzia­łem delfiny.

• 

• 

• 

• 

Dwa tygo­dnie póź­niej ponow­nie wyru­szy­li­śmy na wschód. Było bar­dzo sztor­mo­wo i dość duże fale. Bawi­łem się w falach na wie­lu pla­żach i raz przy­pad­ko­wo zmo­kłem z ubra­nia­mi. Ponie­waż byłem już cał­ko­wi­cie mokry, po pro­stu posze­dłem popły­wać w dużych falach (w stycz­niu!). Mimo wszyst­ko było fajnie :).

Następ­nie zwie­dzi­li­śmy Ana­mu­rium (duże antycz­ne mia­sto tuż przy pla­ży) i zro­bi­li­śmy krót­ką wyciecz­kę na pół­wy­sep Cap Ana­mur. Stam­tąd obser­wo­wa­li­śmy duże kon­te­ne­row­ce wal­czą­ce z gigan­tycz­ny­mi fala­mi. Stam­tąd też widzie­li­śmy Cypr. Czy sły­sze­li­ście o histo­rii Cap Ana­mur i o orga­ni­za­cji huma­ni­tar­nej o ten nazwie?

Pyta­nie 4: Ile kilo­me­trów dzie­li Cypr od Cap Anamur? 

Pyta­nie 5: Jaki znak widzisz na tym kamieniu?

• 

• 

• 

• 

Dla odmia­ny poje­cha­li­śmy w góry i pierw­szy raz w tym roku zoba­czy­li­śmy ŚNIEG. Moja sio­stra i ja od razu wysko­czy­li­śmy i sto­czy­li­śmy bitwę na śnież­ki. Nie­ste­ty śnieg był zbyt syp­ki na bał­wa­na. W górach zwie­dzi­li­śmy klasz­tor Ala­han, zoba­czy­li­śmy osu­wi­sko, któ­re zerwa­ło dro­gę do mia­sta Mut i zoba­czy­li­śmy pomnik przy rze­ce Göksu.

Pyta­nie 6: Co to miej­sce (pomnik), ma wspól­ne­go z wiel­kim nie­miec­kim cesarzem?

• 

• 

• 

• 

Nie­daw­no odwie­dzi­li­śmy kil­ka jaskiń. Pierw­szą z nich była jaski­nia Gilin­di­re z dużym jezio­rem na koń­cu, gdzie było bar­dzo cie­pło i wil­got­no (25 – 30oC i 80% wil­got­no­ści). Następ­nie odwie­dzi­li­śmy „Nie­bo i pie­kło” — dwa leje kra­so­we o głę­bo­ko­ści oko­ło 130 m. W „Nie­bie” sły­sze­li­śmy hała­śli­wą pod­ziem­ną rze­kę. To było prze­ra­ża­ją­ce i impo­nu­ją­ce. Nie­dłu­go potem spo­tka­li­śmy się z naszy­mi przy­ja­ciół­mi Til­lem i Ate­sem i spę­dzi­li­śmy razem kil­ka dni w Mersin.

Pyta­nie 7: Czy są to sło­je drze­wa czy stalaktytu?

• 

• 

• 

• 

• 

Parę dni temu skoń­czy­łem 11 lat i obcho­dzi­łem uro­dzi­ny pod zam­kiem krzy­żow­ców w Yilan­ka­le. Były mię­dzy inny­mi bur­ge­ry taty, a potem wie­czór fil­mo­wy z „Blu­es Brothers”.

Naszym kolej­nym celem jest Anta­kya, na pół­noc­nym wscho­dzie Morza Śródziemnego. 

Do zoba­cze­nia,

Leo

I jesz­cze parę zdjęć…

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•